شاهنشین در معماری ایرانی قسمتی است که در شمال اندرونی قرار میگرفته و آفتاب خور بوده، بزرگتر و به آن سه دری یا پنج دری نیز گفته میشود. شاهنشین اتاقی است با ارتفاع نسبتاً بلند که معمولاً ارتفاع آن دوبرابر دیگر اتاقهای خانه بود، در قسمت بالای این ارتفاع، سقف نیم گنبدی قرار میگرفت و چون ارتفاع زیاد بود باعث خنک شدن اتاق میشد.
شاه نشینها با تزئینات خاصی نظیر نقاشی، شیر و شکر در زیر گنبد و در زمان قاجار با آیینه کاری همراه بود. گچ بریهای نفیس به همراه تندبریها در اطراف اجاق و نقاشیهای شیشهها نیز از جمله این تزئینات بهشمار میرفت. یک ارسی (پنجره) بالا رو، با شیشههای رنگی همراه با الحاقات مربوط به آن نیز در اتاق شاهنشین وجود داشت که اغلب سه دری یا پنج دری بود